Man o man - het reisverslag

Tropische bergen, watervallen, een lianenbrug... Al vanaf het begin van mn verblijf hier probeer ik het voor elkaar te krijgen om met wat mensen naar Man te reizen, een stad in de bergen in het noordwesten van Côte d'Ivoire. En uiteindelijk is het dan gelukt!

Kim, ook NL, heeft ook tijd om te reizen. Via het broertje van Wilfried, mijn contactpersoon, huisgenoot en vriend bij AIESEC, komen we in contact met neef Stéphane die in Man woont en die ons wel rond wil leiden. Wat een lieverd: hij regelt ons hotel en welke bus we moeten nemen en gedurende de reis gaat er geen uur voorbij of we worden gebeld of gesmt of het goed gaat en waar we zijn. Hij blijkt zich niet voor niets zorgen te maken: de bus schiet voor geen meter op... Nadat rond een uur of 10 eindelijk alle bagage op het dak is gehesen zijn we met twee uur vertraging klaar voor vertrek. Rond het middaguur zijn we pas net buiten Abidjan en is de eerste band al verwisseld en rond etenstijd komen we tot onze verrassing langs Yamoussoukro. We kruipen met zo'n 50km pu over de weg... Dat wordt nachtwerk. Gelukkig vermaken we ons wel: verkopers zegenen onze tocht en vermaken ons met snoepjes en preken, langs de weg kopen we melkbroodjes en verse tomaten en we kijken onze ogen uit. Tegen tienen stoppen we in een klein dorpje waar na een tijdje blijkt dat we hier de nacht zullen doorbrengen omdat de bus niet verder kan/ het te gevaarlijk is om `s nachts verder te reizen. Het zou ook geen echt avontuur zijn zonder een overwachte nacht onder de sterren. Ik installeer me op een smal houten bankje en Kim maakt het zich gemakkelijk in de bus. Rond half zeven wordt het weer licht en besluiten we een andere manier te zoeken om verder te reizen. Kim houdt een klein busje aan en om tien uur, precies 24 uur na vertrek uit Abidjan, komen we dan eindelijk aan in Man! Stéphane staat ons al op te wachten: de tamtam had al gemeld dat er twee blanke meisjes in aantocht waren :)

Man o man: mistige heuveltoppen, zandwegen, apen langs de weg, Stéphane 'Garçon Sucré' (23) die voor 5 dagen zijn agenda leegmaakt speciaal voor ons, een glibberige klimtocht naar de Dent de Man ('Tand van Man'; 883m), uitkijken in en boven de wolken, zwemmen in een waterval, heilige vissen voeren, everzwijn en vleermuis eten, een privétaxi die ons gedurende ons hele verblijf rondrijdt, op de foto met de dorpsoudsten en een héleboel kinderen... het is niet te beschrijven hoe geweldig dit allemaal was, dus ik laat verder de foto's voor zich spreken. De terugreis verloopt voorspoedig: stipt 8u vertrek en rond 15u zijn we alweer terug! Dat ging veel te snel, moe van alle indrukken en geveld door de reis helaas toch nog ziek geworden. Een weekje rustig aan gedaan met veel slapen, ziekenbezoek en filmpjes kijken en ik kan er weer tegenaan.

Het is heel fijn om na het einde van mn stage nog een week vrij in te kunnen vullen. De week begint zonder plan (iets wat in NL voor mij onmogelijk zou zijn geweest...) maar vult zich gauw genoeg: paignes (Afrikaanse stoffen) scoren op het laatste dagje van Kim, voor het eerst in mn leven manicure-pedicure laten doen mmm, wat rondlopen met Stéphane die een weekendje naar Abidjan is gekomen om zn familie en ons op te zoeken. Ook bezoek ik Jacqueville, een badplaatsje in de categorie 'die staat NIET op de kaart' want ik blijk een halve dag bezig om er te komen (met twee deeltaxi's, twee bussen en een pontje) maar eenmaal daar ontdek ik een strand dat je normaal gesproken alleen in films ziet en pleng ik mn eerste traan omdat ik alweer bijna afscheid moet nemen van dit geweldige land. Wat heb ik veel gezien, veel beleefd, veel meegemaakt! Ik hoop dat ik middels de blog mijn ervaringen een beetje met jullie heb kunnen delen. Ik vond het in ieder geval heel fijn om jullie reacties te lezen en hoewel ver weg toch online dichtbij te zijn. Je ontdekt echt pas als je weg bent hoeveel familie en vrienden voor je betekenen - echt heel fijn dat jullie zo met me meeleefden!

Straks vanuit NL nog wel een afsluitend woordje en poging tot terugblik. Nu nog even genieten van de laatste daagjes hier in Côte d'Ivoire, waar ik zoveel mooie mensen heb ontmoet, waar ik soepeltjes Frans heb leren spreken aangevuld met Ivoiriaans 'Nouchi', waar ik de lekkerste gebakken vis, verse kokos en miniananas heb geproefd... en waar ik vandaag eindelijk de snelknoppen op het toetsenbord heb gevonden om gemakkelijk Côte d'Ivoire te schrijven :D